Modulaire Beurswand

Als de wind daarin speelt zouden ze rond hun as kunnen draaien, zodat er andere teksten en andere betekenissen ontstaan. standenbouw brecht. De tekst zou nog altijd gaan over wat ik de allochrone variaties noem: de ontkenning van de gelijktijdigheid in Ito’s blik op Brugge, de manier waarop wij allemaal de neiging hebben iemand te definiëren door zijn verleden

De doosjes mogen ook weggenomen worden en er kunnen altijd nieuwe woorden en zinnen aan toegevoegd worden. In het paviljoen zelf zou ik toch ook graag flarden tekst willen laten horen en vandaar laten uitwaaien over het plein. Peter Verhelst: Het principe vind ik zeer fascinerend. expo beurswand. Ik ben in Brugge geboren, Jef vat het probleem goed samen

Alle stijlen van de geschiedenis van Brugge zijn aanwezig. Een zichzelf genererende tekst, daar ben ik al twintig jaar mee bezig. beurswand met doek. Er waait ook wind door het paviljoen, waarom dan geen woorden? Dat is juist de charme van een toneelstuk, dat het daarna weg is. Het is een goede definitie van wat wij doen eigenlijk: dat het even lang meegaat als een sigaret

Woorden die door het paviljoen waaien en eventueel blijven hangen, dat vind ik dik in orde. kartonnen beurswand. Ik vind de vorm niet ideaal. Dat vervagen en verdwijnen, het scheppen van nieuwe betekenissen, dat moet nog een vorm vinden. Letters die uitgewist worden door wind en regen. Heel dat geheugen zit daar

Zipper Beurswand

We maken ons dat wijs natuurlijk - roeselare standenbouw. Al was het maar het papier dat onthoudt. Woorden tussen de bomen als gefluister, als insecten. Peter Misotten: Auditief werken is gemakkelijker omdat je dan niet aan het schrijn raakt . Ivo: Waarom niet in de hele omgeving werken, niet alleen in het paviljoen., zodat je niet de hele tijd als je in het paviljoen staat met tekst geconfronteerd wordt? Peter Misotten: Hij zou heel kleine, minuscule luidsprekertjes kunnen gebruiken, zodat je verschillende tekstflarden opvangt terwijl je voortwandelt, dan krijg je direct de verschuivingen die hij zoekt

Peter Verhelst: Het paviljoen verandert door de seizoenen - opvouwbare beurswand. Ito wil niet dat de blaren opgeruimd worden. Uw tekst kan misschien van de bomen waaien? Peter Misotten: Je zou verhaaltjes aan de bomen kunnen knopen. Marc Santens: Het voorstel van Jef ligt ontzettend dicht bij het verhaal van Ito - pn standenbouw. Ik vind dat heel belangrijk

Jouw idee zit daar heel dicht bij, zonder dat het een architectuurproject is. Maar toch vind ik het idee van een tekst nog te evident, misschien moet je nog iets verder gaan zoeken. kollective standenbouw. Zaterdag, 19 mei Jef: Ik zou willen een levende tijdsbrug maken die de periode overspant tussen het afbreken van de kathedraal en het paviljoen van de toekomst van Ito

De tekst vertrekt vanuit de menselijke noodzaak alles te definiëren vanuit een tijdservaring (alline standenbouw). Wat waar is, is wat nu waar is of door de geschiedenis waar is geworden of de belofte van waarheid in zich draagt. Ik wil in de tekst op zoek gaan naar hoe betekenisgeving en tijdsbeleving samengaan

Beurswand Pop-up Magnetic

Ik wil naar Brugse kapperszaken trekken en haar van Bruggelingen en toeristen verzamelen. Met die haren wil ik letters maken waar ik hars over wil gieten. standenbouw limburg. De haren zijn door de gaten van het paviljoen gewaaid en blijven hangen aan zeshoekige vliegenvangers, waar ze teksten gevormd hebben. Ik wil stellingen die tegelijk non stellingen zijn aaneenrijgen als een ketting met losse schakels, een gedicht als een kralensnoer, waarbij elke stelling het begin of het einde kan zijn van een verhaal

Kurt d'Haeseleer : Parking Orson II Woensdag, 14 maart Ik heb film en video gestudeerd aan de Hogeschool Sint-Lukas in Brussel. Ze hebben daar drie richtingen. Fictie, documentaire en experimentele. Ik heb gekozen voor de zogenaamd experimentele richting - Wat doet een standenbouwer?. Eigenlijk is ‘experimentele’ een verkeerde benaming (Hoe ziet een tentoonstelling eruit?). Het komt erop neer dat de richting vrijer is, dat er minder beperkingen worden opgelegd

Eigenlijk vind ik die opdeling in verschillende richtingen verkeerd en heb ik voor de experimentele richting gekozen omdat ik die grenzen wilde negeren. In de richting fictie houden ze zich voornamelijk bezig met speelfilms met een verhalend karakter. Voor mij was dat te rigide - beurswand goedkoop. Eerst heb ik geschiedenis gestudeerd. Toen ik naar Sint-Lukas ging wilde ik echt een verhaal vertellen, maar tijdens het eerste jaar ben ik in contact gekomen met experimentele films, hedendaagse kunst, enzovoort

Tijdens dat eerste jaar heb ik ook ‘History’ van Grimonprez gezien, een film met een maatschappelijk en essaymatig discours. Het is een film die je op twee niveaus kan zien: het is tegelijk een jolig verhaal en een film die over geschiedenis gaat. Portable panels. Maar mijn keuze werd ook beïnvloed door interne kwesties op school

Expo Beurswand

Het gaat er niet alleen om wat je wil doen, maar ook wat je niet wil doen. opvouwbare beurswand. Van wie wil je geen les hebben? En verder was er de rompslomp die gepaard gaat met het maken van fictiefilms. Het werken met ploegen. Nu heb ik daar minder problemen mee, maar werken met vijftien mensen, al dat geld… Het eerste jaar heb ik één foto als eindwerk voorgesteld

Het derde jaar een videotape en twee installaties. Het vierde jaar nog een videotape. De laatste twee jaar worden mijn tapes meer en meer gekenmerkt door een vermenging van fictie en essay. Ik ga uit van een bepaald verhaal en van bepaalde representatievormen zoals video, reclame en nieuws. modulaire standenbouw. Ik gebruik die representatievormen als een manier van vertellen, maar niet ironisch